3 Ocak 2013 Perşembe

dikkat! lohusa var.. :)

ben kendime çılgın lohusa adını vermiştim
öle sendrom vs şeklinde adlandırmamak için yani
:)
hakikaten de çok çılgınca bi mevzu

bence
ne çok abartılmalı
ne de yok sayılmalı

tam normal olduğunuzu düşünürken gülmeniz ve ağlamanız aynı anda geliyo
ya da hiç normal olmadığınızı düşünürken gayet mantıklı ve makul olabiliyorsunuz çünkü..

peki lohusayken ne yapmak lazım diyenler için kendimce bi kaçşey yazdım..
hadi bi görelimm..

öncelikle sakin olmak ve bugünlerin geçeceğini bilmek lazım..
yeni doğum yapacak veya yapmış olanlar için hemen belirteyim
ilk iki hafta çılgınlığın tavan yaptığı haftalar :)
sonra herşey yavaş yavaş düzeliyo
yaaniii
sakin olup beklemekte fayda var
ben şahsen ikinci haftada "bu ne yaaaaa bu nası bi hayat böhüüüüü" diye bi içimden ağlamıştım :)

olabildiğince yalnız kalmamak lazım
her türlü çıtırtı pıtırtıdan korkma durumları oluyo
normalde duymayacağın sesleri duyuyosun
neden mi
çünkü bebeğin sesini duymaya kendini endeksleyince pür dikkat olup normalde duymadığın ya da aslında duyup dikkat etmediğin tüm seslerin farkına varıyosun ki
bu da pek keyifli bir durum değil
yine ben şahsen 10. günden itibaren annemin gitmesiyle hafiften sıyırmış
sonra yavaş yavaş alışıp kendime gelmiştim.. :)

hatta bi örnek vereyim..
eşimin geç geleceği bi gün tel.de benim uykumun arasında konuşmuştuk
tlf kapatınca uykum kaçmıştı ve ben de balkona çamaşır asmaya geçmiştim
eşim nasılsa uyuyorum diye sessizce kapıyı açmış ve içeri girmişti
ben aheste aheste çamaşırlığa çamaşırları yerleştirirken birden bire arkamı dönüp eşimle gözgöze gelince inanılmaz kötü olmuş ve hıçkıra hıçkıra ağlamıştım
buraya kadarki kısım normal
lohusa olmayan da korkabilir
evet
ama
benim eşimi görüp o olduğunu algılayıp
sonra onu tanımayıp
sonra tekrar tanıyıp ağlamaya başlamam pek de normal değil sanırım :)

vücudunuzu korumaya her zamankinden daha fazla dikkat etmeniz lazım
gerçi ben doğumdan sonra eve geldiğim andan itibaren heeerrrbişeyimi kendim yaptım..
hem bebekle ilgili hem de kendimle ilgili
annem 10 gün yanımda idi
ama nedense ona hiç iş bırakmadım
belki de alışmak istemedim
:(((
gücüm yettiğince elimden geldiğince evimin üzerinden elimi çekmedim
hem böyle olunca daha çabuk iyileştim sanki
amaaa
yanlış anlaşılmasın
hırpalamadım da kendimi
mesela 40 gün boyunca ağır olan hiçbirşeyi kaldırmadım
annem varken annem o yokken de eşim üstlendi beni zorlayacak işleri

zaten gün geçtikçe de sadece yatarken kalkarken otururken zorlanır oldum
o anlarda da
sevgili eşim inanılmaz bir performansla hep destek oldu
işlerinden vakit bulabildiğince yanımda oldu
atlattık o günleri
:)

canınızı sıkacak mevzulardan kat'i surette uzak durmanız lazım
neden
çünkü o mevzuları günleeerrce unutamayacağınızı bilmeniz lazım

eğer sizin dışınızda gelişmişse etrafınızdakiler olumsuz şeylerden bahsediyor ise de
derhal orayı terk etmenizi veya konuyu değiştirmelerini rica etmenizi öneririm
zira ben yapmadım
çok ama çok pişmanım

yanıma gelen baaaaazı cins yaşlılar "efenim falan kişi uyuyormuş uykusunda bebeğinin üstüne yorgan gelmiş farketmemiş ööle ölmüş bööle boğulmuş.. aa hatta falan kişi de.. yok efenim filan kişi de....." şeklinde eeennnn son yapılması hatta hiç yapılmaması gereken muhabbetleri yanımda yaptılar
ve ben
hık mık diye diye hıçkırıklar boğazıma dizilerek oturup dinledim
sonra ne oldu
günleeerrce aklımdan çıkmadı
kah oturdum o bebeklere için için ağladım
onların boğulurkenki çaresizliklerine yandım
kah o annelerin vicdan azabına ortak oldum
:(
hala aklıma geldikçe bu düşüncesizliklere ve benim sessiz kalışıma sinirleniyorum
nasıl oldu da bu kadar düşüncesiz oldular ve ben nasıl oldu da bu kadar pasif kaldım bilmiyorum..
neyse
artık çok geç
:(

davetsiz misafirleri bertaraf etmek lazım ve mümkünse hemen misafir ağırlama moduna geçmemek lazım
özellikle geldiklerinde bi parça kasılacağınız misafirleri biraz daha ilerleyen günlerde kabul etmek lazım
aile büyüklerinizden bu konuda yardım alabilirsiniz.. onlar lisanı-ı münasibince bertaraf ederler..
bu kısa sürede biraz kendinizle, eşinizle ve bebeğinizle özel zamanlar geçirmek eeennn güzeli çünkü..

ama yine de davetsiz misafirlere hazırlıklı olmak lazım..
siz ne kadar kendi derdinizle meşgulseniz
dışardan bakangillerin baaaaazı türleri hastaneden çıkışınızın ertesi günü çat kapı sizi görmeye gelebilir..
:(
hatta yetmeyip yukardaki can sıkıcı muhabbetleri açabilir
hatta sütün yetiyo mu
hemen emdi mi
kaç kilo doğdu
boyu kaç
neden sezaryen
neden epidural
......
......
.......
şeklinde ahiret sorgusuna çekebilir..
dedim ya işte
hazırlıklı olmak lazım..

asosyal olmamak lazım
yukarıda misafirleri bertaraf etmekten bahsedip nasıl asosyal olmayacağımızı merak etmiş olabirsiniz
ama o söylediğim
bööle hazırlıklar yapmanız gereken kendinizi yoracağınız misafirler için geçerli
aksine sizi ağırlayacak
belki bi parça nazlandıracak
kafanızı dağıtmanıza yardımcı olacak kişilerle vakit geçirmeniz ve hatta dışarı çıkıp ufak gezmeler yapmanız en güzeli

beslenme düzenini korumak lazım
düzgün beslenerek ve doğumdan itibaren bebeğini emzirerek ikinci haftada 9kg zayıflamış
ama
malesef
annesinin gitmesiyle adeta bunalıma girip ne yediğini içtiğini bilmeyen
ve bu vesileyle tekrar 4-5 kg alan
bi daha da hiç o ilk iki hafta kadar hızlı zayıflayamayan
bir kişi yazıyo bu satırları
:(

ve son olarak sağlığımıza dikkat etmemiz lazım
hamileyken kullandığımız demir ilacını ve vitaminleri yine ve hassasiyetle kullanmamız lazım..

evet
şimdilik bu kadar

aklıma gelen şeyler olursa yine güncellerim

ahhh ahh
bazen eski postlarıma bakıyorum da
amma edebiyat parçalamışım
şimdi yok edebiyat medebiyat
bi başlık bi de paldır küldür girilen içerik..
pat diye yazıcam
hepsi bu
:)

not: yazıyı tekrar okumadım.. ölece yazdım.. lütfen anlatım bozukluklarını görmezden geliniz :)
şimdiden teşekkürler
ve herkese sevgiler..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder