Instagram al şu tembelliğimi :)

Mrb
Artık instagramda aktif olacağım "busehira84" şeklinde aratabilirsiniz..
Şimdiden minik yavrumun minikkenki fotosu ile açılış yaptım.. Gerisi gelir artık..

Bu arada hediye çekilişi olacak yakında.. Sadece aklımda bi hoşluk vardı.. Iki bloggerla ilgili.. Birinden sıcak ve içten bi geri dönüş aldım.. Diğerinin ise sanırım pek vakti yok.. Neyse ben de bir sonraki hediye çekilişimde bağlantı kurmayı düşündüğüm bloggerla iletişim kurup bilgi vericem..

Kocaman sevgiler herkeseeee..

geldimm :)

nihayet..
:)

minik yavruyla geçen koca bi 15 ay sonrası blogumla hasret gidermeye karar verdim..
aslında yine harekete geçmezdim deee..
malumunuz muharrem ayındayız.. ve aşure günü yaklaşmakta..

kendi kendime "zaman ne kadar da hızlı geçiyor.. iki sene önce bu vakitler...." diye iç geçirince dedim ki iki sene önce bu vakitlerde başıma gelen güzel şeyin hatırına bloguma bi dönüş yapayım ve bunu da bi hediye ile taçlandırayım.. hatta yetmez iki hediye ile taçlandırayım.. :)

bu sadece kısa bi mrb postu olsun.. bir sonraki postta hem hediye resimleri olsun hem çekiliş bilgileri olsun..

kalınız sağlıcakla..

bu aradaaa
sesimi duyan var mııı
yani hâlâ ????

bi iki yorum kendime getirir beni inş :)

konumuz ben :( :)

efenim önce bi girizgah yapayım

ayıp olmasın

selamsız sabahsız konuya başlamayayım

heeeerrrkese kocaman merhabalar

:)

her ne kadar kimsenin umurunda olmasa da yaşıyorum ve hala yıkılmadım ayaktayım

pekiii

kendimle ilgili mevzularda tembelliğim tavan yapmışken

blogger'la ilişkim sadece takip ettiğim blogları okumaktan ibaret olmuşken

ve deee

kilo vermeye kafayı takıp bunalımlara girmişken

ne oldu da post yazdım

diye soracak olursanız

cevabım çok kısa

çok bişe olmadı efenim

sadece çok pis kıskandım

buraya bi bakarsanız ne demek istediğimi anlarsınız

baktım

beni tavsiye eden yok

aman okudum memnun kaldım diyen yok

öööle post yazmadığımda nerdesin ne alemdesin diyen yok

hıh! dedim

görür herkes nasıl da çalışkan oliciiiimmm

tabi dedim dee

kendim de inanmadım :)

neden mi

amaaaaaannn hiçç

öle

nasıl bi atalet var üzerimde anlatamam

derdim gücüm oğluşum olmuş

ne yedi ne içti

ne kadar uyudu

derkeeen

bi bakmışım ben yokmuşum durumları yani

(amaaaa olsun değer mi değer diyip hemen bi gevşiyim kiii hormonlarım bi kaynasın

hormonlarım kaynasın kii sütüm olsuunn

diyip daha da sıkıcı olabilirim ama olmuyorum :D )

neyse napiim

konumuza döneyim

konumuz benn'dim yanlış hatırlamıyorsam

napalım efenim

ben de böle bi blogger oldum çıktım işte

keşkem de adımı tembel blogçu yapsaymışım azcık öngörülü olup

:) :( :)

aslında öööle çok okuyanım var ki google aracılığı ile..

ve aslında daha çookk faydalı bilgilerim var yine aynı kitleye ulaşacak..

bazen üzülüyorum

keşke yazsam benim yararını gördüğüm şeyleri insanlara da duyursam diye

ama şu an için olmuyo

neyse canımız saolsun

pöff

yine yoruldum

konumuz ben

ama bende benden bahsedecek derman kalmadı yine bu akşam

nasip

inş yakın zamanda

dönüşüm muhteşem olmasa da "ehh idare eder" olucak

heeerkese sevgiler

dikkat! lohusa var.. :)

ben kendime çılgın lohusa adını vermiştim

öle sendrom vs şeklinde adlandırmamak için yani

:)

hakikaten de çok çılgınca bi mevzu

bence

ne çok abartılmalı

ne de yok sayılmalı

tam normal olduğunuzu düşünürken gülmeniz ve ağlamanız aynı anda geliyo

ya da hiç normal olmadığınızı düşünürken gayet mantıklı ve makul olabiliyorsunuz çünkü..

peki lohusayken ne yapmak lazım diyenler için kendimce bi kaçşey yazdım..

hadi bi görelimm..

öncelikle sakin olmak ve bugünlerin geçeceğini bilmek lazım..

yeni doğum yapacak veya yapmış olanlar için hemen belirteyim

ilk iki hafta çılgınlığın tavan yaptığı haftalar :)

sonra herşey yavaş yavaş düzeliyo

yaaniii

sakin olup beklemekte fayda var

ben şahsen ikinci haftada "bu ne yaaaaa bu nası bi hayat böhüüüüü" diye bi içimden ağlamıştım :)

olabildiğince yalnız kalmamak lazım

her türlü çıtırtı pıtırtıdan korkma durumları oluyo

normalde duymayacağın sesleri duyuyosun

neden mi

çünkü bebeğin sesini duymaya kendini endeksleyince pür dikkat olup normalde duymadığın ya da aslında duyup dikkat etmediğin tüm seslerin farkına varıyosun ki

bu da pek keyifli bir durum değil

yine ben şahsen 10. günden itibaren annemin gitmesiyle hafiften sıyırmış

sonra yavaş yavaş alışıp kendime gelmiştim.. :)

hatta bi örnek vereyim..

eşimin geç geleceği bi gün tel.de benim uykumun arasında konuşmuştuk

tlf kapatınca uykum kaçmıştı ve ben de balkona çamaşır asmaya geçmiştim

eşim nasılsa uyuyorum diye sessizce kapıyı açmış ve içeri girmişti

ben aheste aheste çamaşırlığa çamaşırları yerleştirirken birden bire arkamı dönüp eşimle gözgöze gelince inanılmaz kötü olmuş ve hıçkıra hıçkıra ağlamıştım

buraya kadarki kısım normal

lohusa olmayan da korkabilir

evet

ama

benim eşimi görüp o olduğunu algılayıp

sonra onu tanımayıp

sonra tekrar tanıyıp ağlamaya başlamam pek de normal değil sanırım :)

vücudunuzu korumaya her zamankinden daha fazla dikkat etmeniz lazım

gerçi ben doğumdan sonra eve geldiğim andan itibaren heeerrrbişeyimi kendim yaptım..

hem bebekle ilgili hem de kendimle ilgili

annem 10 gün yanımda idi

ama nedense ona hiç iş bırakmadım

belki de alışmak istemedim

:(((

gücüm yettiğince elimden geldiğince evimin üzerinden elimi çekmedim

hem böyle olunca daha çabuk iyileştim sanki

amaaa

yanlış anlaşılmasın

hırpalamadım da kendimi

mesela 40 gün boyunca ağır olan hiçbirşeyi kaldırmadım

annem varken annem o yokken de eşim üstlendi beni zorlayacak işleri

zaten gün geçtikçe de sadece yatarken kalkarken otururken zorlanır oldum

o anlarda da

sevgili eşim inanılmaz bir performansla hep destek oldu

işlerinden vakit bulabildiğince yanımda oldu

atlattık o günleri

:)

canınızı sıkacak mevzulardan kat'i surette uzak durmanız lazım

neden

çünkü o mevzuları günleeerrce unutamayacağınızı bilmeniz lazım

eğer sizin dışınızda gelişmişse etrafınızdakiler olumsuz şeylerden bahsediyor ise de

derhal orayı terk etmenizi veya konuyu değiştirmelerini rica etmenizi öneririm

zira ben yapmadım

çok ama çok pişmanım

yanıma gelen baaaaazı cins yaşlılar "efenim falan kişi uyuyormuş uykusunda bebeğinin üstüne yorgan gelmiş farketmemiş ööle ölmüş bööle boğulmuş.. aa hatta falan kişi de.. yok efenim filan kişi de....." şeklinde eeennnn son yapılması hatta hiç yapılmaması gereken muhabbetleri yanımda yaptılar

ve ben

hık mık diye diye hıçkırıklar boğazıma dizilerek oturup dinledim

sonra ne oldu

günleeerrce aklımdan çıkmadı

kah oturdum o bebeklere için için ağladım

onların boğulurkenki çaresizliklerine yandım

kah o annelerin vicdan azabına ortak oldum

:(

hala aklıma geldikçe bu düşüncesizliklere ve benim sessiz kalışıma sinirleniyorum

nasıl oldu da bu kadar düşüncesiz oldular ve ben nasıl oldu da bu kadar pasif kaldım bilmiyorum..

neyse

artık çok geç

:(

davetsiz misafirleri bertaraf etmek lazım ve mümkünse hemen misafir ağırlama moduna geçmemek lazım

özellikle geldiklerinde bi parça kasılacağınız misafirleri biraz daha ilerleyen günlerde kabul etmek lazım

aile büyüklerinizden bu konuda yardım alabilirsiniz.. onlar lisanı-ı münasibince bertaraf ederler..

bu kısa sürede biraz kendinizle, eşinizle ve bebeğinizle özel zamanlar geçirmek eeennn güzeli çünkü..

ama yine de davetsiz misafirlere hazırlıklı olmak lazım..

siz ne kadar kendi derdinizle meşgulseniz

dışardan bakangillerin baaaaazı türleri hastaneden çıkışınızın ertesi günü çat kapı sizi görmeye gelebilir..

:(

hatta yetmeyip yukardaki can sıkıcı muhabbetleri açabilir

hatta sütün yetiyo mu

hemen emdi mi

kaç kilo doğdu

boyu kaç

neden sezaryen

neden epidural

......

......

.......

şeklinde ahiret sorgusuna çekebilir..

dedim ya işte

hazırlıklı olmak lazım..

asosyal olmamak lazım

yukarıda misafirleri bertaraf etmekten bahsedip nasıl asosyal olmayacağımızı merak etmiş olabirsiniz

ama o söylediğim

bööle hazırlıklar yapmanız gereken kendinizi yoracağınız misafirler için geçerli

aksine sizi ağırlayacak

belki bi parça nazlandıracak

kafanızı dağıtmanıza yardımcı olacak kişilerle vakit geçirmeniz ve hatta dışarı çıkıp ufak gezmeler yapmanız en güzeli

beslenme düzenini korumak lazım

düzgün beslenerek ve doğumdan itibaren bebeğini emzirerek ikinci haftada 9kg zayıflamış

ama

malesef

annesinin gitmesiyle adeta bunalıma girip ne yediğini içtiğini bilmeyen

ve bu vesileyle tekrar 4-5 kg alan

bi daha da hiç o ilk iki hafta kadar hızlı zayıflayamayan

bir kişi yazıyo bu satırları

:(

ve son olarak sağlığımıza dikkat etmemiz lazım

hamileyken kullandığımız demir ilacını ve vitaminleri yine ve hassasiyetle kullanmamız lazım..

evet

şimdilik bu kadar

aklıma gelen şeyler olursa yine güncellerim

ahhh ahh

bazen eski postlarıma bakıyorum da

amma edebiyat parçalamışım

şimdi yok edebiyat medebiyat

bi başlık bi de paldır küldür girilen içerik..

pat diye yazıcam

hepsi bu

:)

not: yazıyı tekrar okumadım.. ölece yazdım.. lütfen anlatım bozukluklarını görmezden geliniz :)

şimdiden teşekkürler

ve herkese sevgiler..

mini post : zayıflamak için de karbonat :)

hemen yazayım kaçayım..

dün kayınvalidemlerde iken tv'de izledim..

dr bayan zayıflamak için 10 altın kural saydı

bunlardan bir tanesi de günde 2 defa büyük su bardağına yarım çay kaşığı karbonat katarak içmekle ilgili idi..

epey dikkatimi çekti..

tadını merak ettim ve denedim..

başta ne var ki yaff dedirten sonra bitiyo mu az kaldı mı acaba diye bardağın dibine baktırtan tipten bişi :)

ama

çookkk yağ yakıyormuş dedi dr

ilgililerine duyrulur

:)

ben diğer maddeleri de kaydettim

önümüzdeki ay hamilelikten kalan kilolarımdan kurtulma operasyonuna start verince yavaş yavaş maddeleri hayatıma yerleştircem inş

ama öncee kendim bi diyetisyene gidip kendime özel bi diyet programı da yaptırabilirim

henüz karar vermedim

az çok biliyorum tanıyorum vücudumu

vaktiyle evliliğimin ilk yılında kaptırıp 4-5kg almışlığım ve geri verirkense 10kg zayıflamışlığım var çünkü :)

şu anda ise ilk etapta bi 10kg verip sonra yavaş yavaş 7-8 kg daha vermeyi planlıyorum

amaa

dediğim gibi

önümüzdeki aydan itibaren inş