Bakırköy Acıbadem ve Epidural Sezaryen 1

Herkese kocaman gunaydinlar..
(bilmem kaç gün öncesinin sabahında yazılmaya başlanmış bi post bu :) bilerek değiştirmedim)

Artık dogum detaylarına değinelim yavaş yavaş..

Daha önce yazmıştım Dr.um hastanede çalışmıyor sadece muayenehanesi var.. Dogum vb durumlarda anlaşmalı olduğu 3 hastane var.. Hastalarına bu 3 hastaneyi sunuyor..

biz bu 3 hastaneden Bakırköy Acıbadem'i seçtik..

ve çok ama çok memnun kaldık..

ücret olarak diğer hastanelere göre biraz pahalı..

belki 3,4,5 katı..

ama

kesinlikle ödediğiniz paranın artılarını görüyorsunuz..

hani bazen olur ya.. sadece ismi para eder.. hizmeti vasat olur..

burda öyle değil..

insan iyi ki buradayım diyor bi çok kez..

gelelim epidural sezaryen sürecine..

(bu kısmı ilk defa doğum yapacaklar için detaylandırarak yazıyorum..

çünkü genelde insan ne ile karşılaşacağını bilmediği için korku duyabiliyor..)

doğumdan bi gün önce Perşembe günü verdiğim kan tahlili ile doğum için ilk adım atıldı..

doğum ertesi sabah 8'de olacağı için tahliller aynı gün alınsa yetişmeyebilirdi..

Cuma sabahı saat 7'de hastanede olduk..

oda için bir gün önceden rezervasyon yaptırmamız konusunda arkadaşlarımızca tembihlenmiştik.. bi gün önce tahlil verirken oda mevzusunu da konuştuğumuz için
hiç beklemeden odamıza geçtik..

bi taraftan eşyaları yerleştirdik bi taraftan da odamızı süslemeye başladık

:)

kapımızın tülünü temizlik görevlilerinden bi bayan gönüllü olarak

(uygun bir bahşiş karşılığında:) )

yaptı.. çook da güzel oldu..

eşim diğer süsleri astı, yapıştırdı, taktı takıştırdı..

ben de şura şöyle olsun bura böyle olsun diye misafir sanatçı gibi gezerken

hemşireler "isterseniz artık doğum için de hazırlanalım"

diyince

doğum olayı ciddi ciddi başlamış oldu..

bu arada doğum fotoğrafçımız da geldi.. ben hazırlanırken o da fotoğraflamaya başladı..

önce ameliyat önlüğünü giydim..

sonra odadaki yatağıma uzandım..

dr.um geldi "ben ameliyathaneye gidiyorum, birazdan seni de alıcaklar" dedi..

hemşireler geldi ölçümler falan yaptı..

ben rahat rahat uzanıp

sevgi dolu gözlerle etrafımdakilere bakarkennnn

hooppp bi baktım benim yatak birden bire sedye moduna geçti

ve ameliyathane yollarına düştü..

hani filmlerde falan olur ya böle sedye geri geri gider..

başında insanların bakışları..

yüzler sesler kayar gider..

hah.. işte aynen onu yaşadım..

yalnız söylemeden geçemicem..

o esnada karşılaştığım dr.undan hemşiresine hasta bakıcısından temizlik görevlisine kadar kiminle göz göze gelsem

anında yüzlerinde kocaman bi tebessüm olduğunu gördüm..

bu hastanenin genel bir politikası mıdır bilmem ama

o an

hastaya çook iyi geldiği kesin..

çünkü insan iyi birşey yaptığından başına iyi şeyler geleceğinden emin olmak istiyor..

acıyarak bakan gözler veya somurtan, donuk bir yüz ihtiyaç duyulacak en son şey..

evett

devam edelim hemen..

ameliyathaneye gittik.. birsürü alet edevat ışıklar dr.lar asistanlar..
herkeste bi hazırlıklar vs vs..

beni yatağımdan daha dar bi yatağa aldılar..

önce kendi dr.um göründü bana..
daha öncelerde çook bahsetmiştimm.. dr.umla aramda bambaşka bi bağ var..
ona çok birşey söylemesem de o da biliyor bunu..
görmem bile kendimi iyi hissetmeme yetiyor..

bi iki muhabbet ettikten sonra anestezi dr.um girdi devreye..
tane tane anlattı bana herşeyi..
önce beni sakinleştirdi..


"etraftaki koşturmaca seni ürkütmesin.. sadece sterilizasyona çok önem veriyoruz.. ondan bu hazırlık.. bakın mesela şu eldivenleri giymek için bile bana bi yardımcı lazım.. çünkü eldivenin size değecek olan dış yüzeyine benim elim değmemeli....." diyerek eldiveni giyme şeklini bana tarif ederek vs önce bi kafamı dağıttı..


sonra katater için nasıl durmam gerektiğini tarif etti..
malum epidural anestezide sadece belden aşağınızı hissetmiyorsunuz.. bunun için omurgadan anestezi uygulanıyo..
ama uygun poziyonda durmak önemli..
omuzları rahat bırakarak düşürüp, sırtı dışarı çıkarıyoruz..
normalde bu süreçte hastayı tutanlar ve hatta sanırım hastanın hareket etmemesini sağlamak için bir cihaz oluyormuş ama
ben cesur davrandım ve hiçbirşeye gerek kalmadı
:)

dr. çok rahatlattı beni..
"bilgin olmayan hiçbirşey olmicak..
her adımda önce sana açıklama yapıcam sonra uygulicam..
o yüzden hiç tedirgin olma" dedi..
ve gerçekten de herşeyi teek tek anlattı..

ben de habire
"ya uyuşmazsa, bakın ayağımı çevirebiliyorum, normal mi bu"
şeklinde
sorup durdum ama sonra sonra baktım ki ayaklarıma artık hükmedemiyorum ve hatta varlıklarını bile hissetmiyorum, sessizce kendimi önce Allah'a sonra dr.lara emanet ettim..

hemen burda bi memnuniyetimi de dile getireyim..
bayanlı erkekli belki 15 kişi vardı..
beni anesteziye hazırlayanlar iki erkekti..
anestezi dr.um da erkekti..
öyle hassas davrandılar ki..
biraz sonra beni tamamen önlüksüz görecekleri gerçeğine rağmen
katater takılma işleminde
minik minik ufacık pencereler oluşturarak o boşluklardan işlerini hallettiler..
ben kendimi hiç kötü hissetmedim..
hiç rahatsız olmadım..
sonuçta
bu ameliyat tamamen önlüksüz yapılacak,
bu nedenle onlara çok normal bana ise çok kaba gelecek şekilde
"şurayı açın burayı açın"diyebilirlerdi..
ben utanıp sıkılabilirdim
gerilebilirdim
ama
dediğim gibi
kendimi tepeden tırnağa giyinik gibi hissettim hep..


eveett nerde kalmıştık..
anestezi işlemi de hallolduktan sonra
beni tekrar başka bi yatağa aldılar..
vee artık ameliyat başladı..

hemen bi gözünüzde canlandırın..
boynumdan aşağısını ben görmüyorum..
örtü var..
dr.um, sanırım yardımcı dr.lar ve asistanları karın bölgemde..
etrafta bekleyen 7-8 asistan daha var..
sağ tarafta çocuk dr.u ve hemşireler var.. onlar ayrı bir masanın başında bebeği bekliyorlar..
benim başucumda ise anestezi dr.u ve sanırım onun asistanları ve hemşireler var..

sahne canlandıysa hemen devam edelim..

ameliyata başlarken belki de başladıktan sonra
bi kaç dakika içinde
eşim de yanıma geldi..
ben kan aldırırken bile yüzü halden hale giren ve bakamayan eşim öyle gerilmişti ki.. yüzü bembeyazdı..
orda olmak istemiyordu ama istiyordu
:)
garip garip heyecanlı korkmuş mutlu cesur
karmakarışık gözlerle bakıyordu bana
:) anestezi dr.u örtülerin altından elimi bulup eline verdi eşimin..
el ele tutuştuğumuzda biraz daha kendine geldi..
ben de kendimi daha iyi hissettim tabi
böyle konularda sanırım ben daha soğukkanlıyım
:)
ama eşimin yanımda olması çok çok iyi geldi gerçekten..


biz
bu halde iken ameliyat epey ilerlemişti..
biraz sonra dr.umun
ve yanındaki yardımcılarının adeta nefes nefese
ciddi efor sarfederek birşeyler yaptığını gördüm..
bu sırada anestezi dr.um hemen bilgi verdi..
"bebek geliyor" diye
:D

hemen çıkardılar.. bi iki sardılar sarmaladılar
vee verdiler
kuzucuğumu bana..

yanağını yanağıma değdirdiğim anı anlatamam..
sıcacıktı teni..
sıcacıktı..
mis gibiydi..
yumuşacıktı..
sıcacıktı.. sıcacıktı.. sıcacıktı..

öyle güzeldi ki anlatamam..
şimdi bile kalbime ılık bişe doluyo sanki o anı hatırlayınca.. gözlerim doluyo..
(Allah tümmm isteyenlere nasip etsin inşallah..)

sonraa
hemen bebekle ilgili ekip devraldı işi..

bi süre sonra bebeği ve babamızı dışarı aldılar..
sıra benim dikişlerime gelmişti..

bu sırada kulağıma birisi yanaştı ve
"size hafif bir sakinleştirici veriyoruz uykunuz gelebilir isterseniz uyuyabilirsiniz" dedi
vee sanırım bi sn sonra ben uyudum :)

gerisi rüya gibi..
bebekler gibi uyuyorumm....
hem konuşmaları duyuyorumm
hem uyuyorumm
dr.um ordakilere bizi tanıtıyor..
eşimden benden bahsediyor..
hatırlıyorum iyi şeyler söylüyor
:)
vee derken ameliyat bitiyor..


hoop ben yine yatağımdayım..
ameliyathaneden tam çıkacakken eşimi kapıda görüyorum..
bebeği sağlama alıp anneme ve annesine emanet edince hemen koşmuş yanıma gelmiş..
çoook mutlu oluyorum..

odama çıkıyorumm
artık bi anneyimm
anestezinin etkisi ile hiiiçbirşey hissetmiyorumm
mutluyum memnunum
etrafa gülücükler dağıtıyorumm
bebeğimi getiriyorlar
onun ilk besinini şifasını veriyorum
kucak kucağa
nefeslerimiz birbirine çarparken bebeğimi koklayarak uyuyorum..
uyanıyorum.. bi daha bi daha kokluyorum..

ve ilk günümüz böyle mutluluk deryalarında geçiyor..


akşam oluncaa anestezinin etkisi geçiyor
veee
:D
ne mi oluyor..

o da bi sonraki postun konusu olsun..
olsun kiii bu postun toz pembe havası kaçmasın
:)

herkese sevgiler..